რას ჰყვება ბიჭი, რომელიც ხელების გარეშე დაიბადა და წარმატებული სპორტსმენია

16 წლის გი­ორ­გი ზარ­ქუა პა­რას­პორ­ტსმე­ნია. პა­რა­ტა­იკ­ვან­დო­ში ის ევ­რო­პის ჩემ­პი­ო­ნია და ამის გარ­და, არა­ერ­თი სხვა ჯილ­დო აქვს სპორ­ტის ამ სა­ხე­ო­ბა­ში მო­პო­ვე­ბუ­ლი. გი­ორ­გი ჰყვე­ბა, რომ ხე­ლე­ბის გა­რე­შე და­ი­ბა­და, თუმ­ცა ამ­ბობს, რომ ეს მის­თვის შე­ზღუ­დულ შე­საძ­ლებ­ლო­ბებს არ ნიშ­ნავს. გი­ორ­გი თა­ვის ცხოვ­რე­ბა­ზე, მიზ­ნებ­ზეPalitravideo-ს ესა­უბ­რა.

“ქუ­ჩა­ში რომ გა­მოვ­დი­ვარ, ფაქ­ტობ­რი­ვად, ყვე­ლა მი­ყუ­რებს, ანუ რა­ღა­ცით გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი ვარ. ეგ მა­გა­რია. ჩემი ასა­კის ბავ­შვე­ბი როცა მი­ყუ­რე­ბენ, მივ­დი­ვარ და ვე­უბ­ნე­ბი, რა იყო, ან­გე­ლო­ზი არ გი­ნა­ხი­ათ თუ რა?!ისე მოხ­და რომ, და­ვი­ბა­დე ხე­ლე­ბის ანო­მა­ლი­ით, მარ­ტი­ვად რომ ვთქვა, ხე­ლე­ბის გა­რე­შე. ვერც წარ­მო­მიდ­გე­ნია, რომ ჩემი ცხოვ­რე­ბა ხე­ლე­ბით უფრო სა­ინ­ტე­რე­სო იქ­ნე­ბო­და. ვარ პა­რას­პორ­ტსმე­ნი, კონ­კრე­ტუ­ლად, პა­რა­ტა­იკ­ვან­დოს წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი. პა­რა­ტა­იკ­ვან­დო არის ჩხუ­ბის ხე­ლოვ­ნე­ბა, სა­დაც ვჩხუ­ბობთ ფე­ხე­ბით.მეტროთი მგზავ­რო­ბი­სას მაგ­რად მა­ხა­ლი­სე­ბენ ხოლ­მე, ანუ ბა­რა­თი რომ ამო­ვი­ღო, გა­ვა­ტა­რო და გა­ვი­დე (დახ­მა­რე­ბის თხოვ­ნი­სას) მე­უბ­ნე­ბი­ან ხოლ­მე, უფ­ლე­ბა არ გვაქვს, სხვის ჯი­ბე­ში ხელი ჩავ­ყო­თო და მე ვე­უბ­ნე­ბი, მე სულ არ მაქვს ხელი და მერე თა­ვი­ან­თი ბა­რა­თით მა­ტა­რე­ბენ ხოლ­მე.

როცა სად­მე ვარ და ხე­ლის ჩა­მორ­თმე­ვა უნ­დათ, ძა­ლი­ან უხერ­ხუ­ლი მო­მენ­ტია, ზოგს ჰგო­ნია, რომ უზ­რდე­ლი ხარ და სი­ნამ­დვი­ლე­ში, უზ­რდე­ლი კი არ ხარ, უბ­რა­ლოდ ხელი არ გაქვს. ასე­თი სი­ტუ­ა­ცი­ე­ბის მო­საგ­ვა­რებ­ლად შავი იუ­მო­რი მეხ­მა­რე­ბა. შავი იუ­მო­რი ჩემი ცხოვ­რე­ბის გა­ნუყ­რე­ლი ნა­წი­ლია. შე­იძ­ლე­ბა ვი­ღა­ცას­თან მი­ვი­დე და ვუ­თხრა, მოდი ხელი ჩა­გირ­ტყა, ახალ­გაც­ნო­ბილ ადა­მი­ა­ნებ­თან რომ მივ­დი­ვარ, პირ­ველ რიგ­ში, მა­გას ვე­უბ­ნე­ბი, აბა მოდი ხელი ჩა­მო­გარ­თვა. ასე იმი­ტომ ვიქ­ცე­ვი, რომ კომ­პლექ­სი მოვხსნა. ადა­მი­ა­ნებს რომ ვუ­ყუ­რებ, სა­ნამ მაგ ხუმ­რო­ბას ვი­ტყვი, ძა­ლი­ან და­კომ­პლექ­სე­ბუ­ლე­ბი არი­ან, რა­ღაც ზედ­მე­ტი არ წა­მოს­ცდეთ, მივ­დი­ვარ და ვე­უბ­ნე­ბი, მოდი ჯე­ი­რა­ნი ვი­თა­მა­შოთ, თუ ტვირ­თია ასა­ტა­ნი, მოდი, მე მი­თხა­რი, აგა­ტა­ნი­ნებ.რომგა­ვი­ზარ­დე, მივ­ხვდი, რომ სა­ერ­თოდ არ მჭირ­დე­ბა პრო­ტე­ზი. ჩემი თავი მაძ­ლევს იმის შე­საძ­ლებ­ლო­ბას, რომ ვი­ცხოვ­რო ჩვე­უ­ლებ­რი­ვად, მე-12 კლას­ში გა­და­ვე­დი, ადაპ­ტი­რე­ბა არას­დროს არ გამ­ჭირ­ვე­ბია. ყვე­ლა­ფერს ზე­პი­რად ვა­ბა­რებ, ღმერ­თს მად­ლო­ბა, მეხ­სი­ე­რე­ბა მაქვს.ძა­ლი­ან ბევრ სფე­რო­ში ვა­პი­რებ გან­ვი­თა­რე­ბას, მაგ­რამ ახლა რომ მკი­თხოთ, გი­ორ­გი ზარ­ქუ­ას ვინ უნდა გა­მო­ვი­დეს, იტყვის რომ ჟურ­ნა­ლის­ტი. ამ პრო­ფე­სი­ა­ში ვხე­დავ ჩემს გან­ვი­თა­რე­ბას